"Delirij u dvoje" sjajan je kazališni komad jednog od ključnih figura francuskog avangardnog teatra Eugènea Ionescoa, kojeg u Đakovo donose jednako sjajni glumci Ana Pogorelić i Luka Šatara.

U predstavi dvoje supružnika zatvoreno u neki prostor dok vani bjesni građanski rat, raspravlja o kornjači i pužu, svađaju se i naizmjenično oplakuju prošlost i moguću budućnost, ali u situacijama u kojima svatko iz publike može pronaći poznate situacije iz života - svog ili nečijeg.

Inspiracija za djelo Delirij u dvoje (orig. Délire à deux) iz 1962. leži u rijetkom psihičkom poremećaju zvanom inducirana zajednička psihoza, ili ludilo u dvoje po kojem je predstava dobila i ime. Radi se o prijenosu sumanutih ideja i/ili abnormalnog ponašanja s jedne osobe na drugu ili više njih. Oboljeli su obično u bliskoj emocionalnoj vezi, a jedan od značajnih faktora ove dijagnoze je socijalna izolacija koja je često korišteni element teatra apsurda.

Teatar apsurda, humorske situacije, nejasne granice između realnog i nadrealnog, likovi alegorijski pojednostavljenih imena (Ona i On) koji uprizoruju čitav spektar emocija, od euforije do pomračenja; snažne su odlike upravo Ionescova stila i svojevrsna konstanta u njegovim djelima, ali koja ga je učinila ključnom figurom francuskog avangardnog teatra 20. stoljeća s kojom je pokrenuo revoluciju u kazalištu.

Prijevod i adaptacija: Ana Pogorelić
Režija, scenografija, pokret i vizual: Ana Pogorelić i Luka Šatara
Glume: Ana Pogorelić i Luka Šatara
Glazba: Katarina Ranković
Kostimi: Ana i Nina Pogorelić
Fotografija: Timor Šatara

"Delirij u dvoje" sjajan je kazališni komad jednog od ključnih figura francuskog avangardnog teatra Eugènea Ionescoa, kojeg u Đakovo donose jednako sjajni glumci Ana Pogorelić i Luka Šatara.

U predstavi dvoje supružnika zatvoreno u neki prostor dok vani bjesni građanski rat, raspravlja o kornjači i pužu, svađaju se i naizmjenično oplakuju prošlost i moguću budućnost, ali u situacijama u kojima svatko iz publike može pronaći poznate situacije iz života - svog ili nečijeg.

Inspiracija za djelo Delirij u dvoje (orig. Délire à deux) iz 1962. leži u rijetkom psihičkom poremećaju zvanom inducirana zajednička psihoza, ili ludilo u dvoje po kojem je predstava dobila i ime. Radi se o prijenosu sumanutih ideja i/ili abnormalnog ponašanja s jedne osobe na drugu ili više njih. Oboljeli su obično u bliskoj emocionalnoj vezi, a jedan od značajnih faktora ove dijagnoze je socijalna izolacija koja je često korišteni element teatra apsurda.

Teatar apsurda, humorske situacije, nejasne granice između realnog i nadrealnog, likovi alegorijski pojednostavljenih imena (Ona i On) koji uprizoruju čitav spektar emocija, od euforije do pomračenja; snažne su odlike upravo Ionescova stila i svojevrsna konstanta u njegovim djelima, ali koja ga je učinila ključnom figurom francuskog avangardnog teatra 20. stoljeća s kojom je pokrenuo revoluciju u kazalištu.

Prijevod i adaptacija: Ana Pogorelić
Režija, scenografija, pokret i vizual: Ana Pogorelić i Luka Šatara
Glume: Ana Pogorelić i Luka Šatara
Glazba: Katarina Ranković
Kostimi: Ana i Nina Pogorelić
Fotografija: Timor Šatara

"Delirij u dvoje" sjajan je kazališni komad jednog od ključnih figura francuskog avangardnog teatra Eugènea Ionescoa, kojeg u Đakovo donose jednako sjajni glumci Ana Pogorelić i Luka Šatara.

U predstavi dvoje supružnika zatvoreno u neki prostor dok vani bjesni građanski rat, raspravlja o kornjači i pužu, svađaju se i naizmjenično oplakuju prošlost i moguću budućnost, ali u situacijama u kojima svatko iz publike može pronaći poznate situacije iz života - svog ili nečijeg.

Inspiracija za djelo Delirij u dvoje (orig. Délire à deux) iz 1962. leži u rijetkom psihičkom poremećaju zvanom inducirana zajednička psihoza, ili ludilo u dvoje po kojem je predstava dobila i ime. Radi se o prijenosu sumanutih ideja i/ili abnormalnog ponašanja s jedne osobe na drugu ili više njih. Oboljeli su obično u bliskoj emocionalnoj vezi, a jedan od značajnih faktora ove dijagnoze je socijalna izolacija koja je često korišteni element teatra apsurda.

Teatar apsurda, humorske situacije, nejasne granice između realnog i nadrealnog, likovi alegorijski pojednostavljenih imena (Ona i On) koji uprizoruju čitav spektar emocija, od euforije do pomračenja; snažne su odlike upravo Ionescova stila i svojevrsna konstanta u njegovim djelima, ali koja ga je učinila ključnom figurom francuskog avangardnog teatra 20. stoljeća s kojom je pokrenuo revoluciju u kazalištu.

Prijevod i adaptacija: Ana Pogorelić
Režija, scenografija, pokret i vizual: Ana Pogorelić i Luka Šatara
Glume: Ana Pogorelić i Luka Šatara
Glazba: Katarina Ranković
Kostimi: Ana i Nina Pogorelić
Fotografija: Timor Šatara

"Delirij u dvoje" sjajan je kazališni komad jednog od ključnih figura francuskog avangardnog teatra Eugènea Ionescoa, kojeg u Đakovo donose jednako sjajni glumci Ana Pogorelić i Luka Šatara.

U predstavi dvoje supružnika zatvoreno u neki prostor dok vani bjesni građanski rat, raspravlja o kornjači i pužu, svađaju se i naizmjenično oplakuju prošlost i moguću budućnost, ali u situacijama u kojima svatko iz publike može pronaći poznate situacije iz života - svog ili nečijeg.

Inspiracija za djelo Delirij u dvoje (orig. Délire à deux) iz 1962. leži u rijetkom psihičkom poremećaju zvanom inducirana zajednička psihoza, ili ludilo u dvoje po kojem je predstava dobila i ime. Radi se o prijenosu sumanutih ideja i/ili abnormalnog ponašanja s jedne osobe na drugu ili više njih. Oboljeli su obično u bliskoj emocionalnoj vezi, a jedan od značajnih faktora ove dijagnoze je socijalna izolacija koja je često korišteni element teatra apsurda.

Teatar apsurda, humorske situacije, nejasne granice između realnog i nadrealnog, likovi alegorijski pojednostavljenih imena (Ona i On) koji uprizoruju čitav spektar emocija, od euforije do pomračenja; snažne su odlike upravo Ionescova stila i svojevrsna konstanta u njegovim djelima, ali koja ga je učinila ključnom figurom francuskog avangardnog teatra 20. stoljeća s kojom je pokrenuo revoluciju u kazalištu.

Prijevod i adaptacija: Ana Pogorelić
Režija, scenografija, pokret i vizual: Ana Pogorelić i Luka Šatara
Glume: Ana Pogorelić i Luka Šatara
Glazba: Katarina Ranković
Kostimi: Ana i Nina Pogorelić
Fotografija: Timor Šatara

Topla priča o maloj sredini sa svim uobičajenim predrasudama i pridjevima koje takva sredina često veže uz sebe. Od negativnih do pozitivnih. Ljepota i duhovitost ovog komada leži u apsurdnim događajima u kojima jedna sredina dokazuje koliko može voljeti pojedinca i do kojih neslućenih granica može otići u borbi za njegovo dobro. U ovu priču se ulazi kroz emocije koje publiku približavaju likovima. Kroz snažne, glasne emocije koje svojom zaraznom toplinom uvlače publiku duboko u sebe i ostavljaju ih s mantrom „Ljudi su, zapravo, dobri!“.

Topla priča o maloj sredini sa svim uobičajenim predrasudama i pridjevima koje takva sredina često veže uz sebe. Od negativnih do pozitivnih. Ljepota i duhovitost ovog komada leži u apsurdnim događajima u kojima jedna sredina dokazuje koliko može voljeti pojedinca i do kojih neslućenih granica može otići u borbi za njegovo dobro. U ovu priču se ulazi kroz emocije koje publiku približavaju likovima. Kroz snažne, glasne emocije koje svojom zaraznom toplinom uvlače publiku duboko u sebe i ostavljaju ih s mantrom „Ljudi su, zapravo, dobri!“.

Topla priča o maloj sredini sa svim uobičajenim predrasudama i pridjevima koje takva sredina često veže uz sebe. Od negativnih do pozitivnih. Ljepota i duhovitost ovog komada leži u apsurdnim događajima u kojima jedna sredina dokazuje koliko može voljeti pojedinca i do kojih neslućenih granica može otići u borbi za njegovo dobro. U ovu priču se ulazi kroz emocije koje publiku približavaju likovima. Kroz snažne, glasne emocije koje svojom zaraznom toplinom uvlače publiku duboko u sebe i ostavljaju ih s mantrom „Ljudi su, zapravo, dobri!“.

Topla priča o maloj sredini sa svim uobičajenim predrasudama i pridjevima koje takva sredina često veže uz sebe. Od negativnih do pozitivnih. Ljepota i duhovitost ovog komada leži u apsurdnim događajima u kojima jedna sredina dokazuje koliko može voljeti pojedinca i do kojih neslućenih granica može otići u borbi za njegovo dobro. U ovu priču se ulazi kroz emocije koje publiku približavaju likovima. Kroz snažne, glasne emocije koje svojom zaraznom toplinom uvlače publiku duboko u sebe i ostavljaju ih s mantrom „Ljudi su, zapravo, dobri!“.

„Imaš 7 godina. Mama je u bolnici. Otac kaže da je ona učinila nešto glupo. Majka ne može naći razlog za sreću. Ti počinješ zapisivati sve što ti padne na pamet, a što bi bilo vrijedno življenja. I tu listu ostavljaš na njenom jastuku. Znaš da je čitala, jer je korigirala pogrešno napisane riječi.“

Riječ je o toploj i dirljivoj ispovijesti čovjeka koji igra sebe od sedmogodišnjeg dječaka pa do odrasle dobi te njegovoj želji da pomogne majci koja pati od depresije. Može li joj tisuću razloga za sreću pomoći da se iz nje izvuče?

Duncan Macmillan nagrađivani je britanski dramatičar i scenarist. Neke od njegovih najpoznatijih drama su Lungs (postavljena i u Teatru EXIT 2016. godine), People, Places and things i Every brillliant thing. 

„Imaš 7 godina. Mama je u bolnici. Otac kaže da je ona učinila nešto glupo. Majka ne može naći razlog za sreću. Ti počinješ zapisivati sve što ti padne na pamet, a što bi bilo vrijedno življenja. I tu listu ostavljaš na njenom jastuku. Znaš da je čitala, jer je korigirala pogrešno napisane riječi.“

Riječ je o toploj i dirljivoj ispovijesti čovjeka koji igra sebe od sedmogodišnjeg dječaka pa do odrasle dobi te njegovoj želji da pomogne majci koja pati od depresije. Može li joj tisuću razloga za sreću pomoći da se iz nje izvuče?

Duncan Macmillan nagrađivani je britanski dramatičar i scenarist. Neke od njegovih najpoznatijih drama su Lungs (postavljena i u Teatru EXIT 2016. godine), People, Places and things i Every brillliant thing. 

„Imaš 7 godina. Mama je u bolnici. Otac kaže da je ona učinila nešto glupo. Majka ne može naći razlog za sreću. Ti počinješ zapisivati sve što ti padne na pamet, a što bi bilo vrijedno življenja. I tu listu ostavljaš na njenom jastuku. Znaš da je čitala, jer je korigirala pogrešno napisane riječi.“

Riječ je o toploj i dirljivoj ispovijesti čovjeka koji igra sebe od sedmogodišnjeg dječaka pa do odrasle dobi te njegovoj želji da pomogne majci koja pati od depresije. Može li joj tisuću razloga za sreću pomoći da se iz nje izvuče?

Duncan Macmillan nagrađivani je britanski dramatičar i scenarist. Neke od njegovih najpoznatijih drama su Lungs (postavljena i u Teatru EXIT 2016. godine), People, Places and things i Every brillliant thing. 

„Imaš 7 godina. Mama je u bolnici. Otac kaže da je ona učinila nešto glupo. Majka ne može naći razlog za sreću. Ti počinješ zapisivati sve što ti padne na pamet, a što bi bilo vrijedno življenja. I tu listu ostavljaš na njenom jastuku. Znaš da je čitala, jer je korigirala pogrešno napisane riječi.“

Riječ je o toploj i dirljivoj ispovijesti čovjeka koji igra sebe od sedmogodišnjeg dječaka pa do odrasle dobi te njegovoj želji da pomogne majci koja pati od depresije. Može li joj tisuću razloga za sreću pomoći da se iz nje izvuče?

Duncan Macmillan nagrađivani je britanski dramatičar i scenarist. Neke od njegovih najpoznatijih drama su Lungs (postavljena i u Teatru EXIT 2016. godine), People, Places and things i Every brillliant thing.